Fierre Bologna

Soms wil ik wel schrijven...maar waar vind ik de tijd. En dan ga je uitstellen. Daardoor heb je nog meer om over te schrijven en vaak nog steeds weinig tijd Plus dat je ook nog gaat balen dat je je lezers in de steek laat...Nou op dat punt hing ik dus al een tijdje. Nu dacht ik, laat ik gewoon maar weer beginnen met schrijven. Genoeg onderwerpen.

Zoals mijn reisje naar Bologna.

Van 24 tot 28 maart was ik in Bologna vanwege de Bologna Fiere (Bologna Children's Book Fair.
Mijn eerste buitenlandse zakenreis. En ik heb zoveel indrukken dat het moeilijk is om over te brengen wat ik allemaal heb meegemaakt.

Het begint al bij de vlucht...die druk in je maag vind ik zooo verschrikkelijk.

Het Italiaanse verkeer viel me dan weer 100% mee! Vervolgens toch ook een beetje spannend waar je terecht komt. We hadden via airbnb onze overnachting geregeld. Toch anders dan een anoniem hotel.
Het openbaar vervoer was even uitvogelen hoe het werkte...maar dankzij mijn geweldig handige man kwam ik wel overal waar ik moest zijn (en de tweede dag een stuk sneller dan de eerste).

 De eerste heb ik ruim een uur in de rij gestaan voor een ticket omdat slechts 1 van de 10 kassa's voor buitenlanders open was en je dan ook nog eens al je gegevens moest intypen. Beetje slecht georganiseerd, zeker als je bedenkt dat dit de 50e keer was dat de beurs er was. En zoooo koud! Maar dan sta je wel weer gezellig te kletsen met bijvoorbeeld ene literair agente uit Spanje en wat Duitse en Taiwanese illustratoren. Dat maakt veel goed

Dus bij binnenkomst eerst maar eens even de expositie bekeken van illustrator en van het gastland Zweden. Zo kon ik weer bijkomen. Daarna maar eens rond gaan kijken. Er is heel veel te zien. Af en toe geprobeerd een praatje te maken. Maar (en dat wist ik hoor) de meeste uitgevers en agenten zitten er toch om onderling hun boekrechten te verkopen. Soms hebben ze wel een portfoliouurtje. Vaak aan het einde van de dag. Dan sta je dus met 20 man in een rij (al minimaal 15 minuten voor de aanvang van het spreekuur) met je portfolio. Het is dus dan wel raadzaam om even te kijken of je werk er wel tussen past. Ach en ook dan heb je weer heel leuke gesprekken, met bijvoorbeeld een Japanse die gelijk een kraanvogeltje voor je vouwt

Twee dagen heb ik zo op de beurs rondgelopen..af en toe flink verdwalend (zeker als ik moe was). Veel korte en langere gesprekken gehad. Veel geleerd ook voor een eventuele volgende beursgang en hoe ik mijn portfolio moet veranderen. En ook hoe ik meer gestructureerd te werk moet gaan want nu ben ik wat visitekaartjes kwijt. OEPS!!!!!

En mijn ogen uitgekeken!
Jeetje en wat wordt er mooi werk gemaakt (ook lelijk hoor). Heel opvallend ook om te zien dat de Zuid-Europa, Oost-Europa en Zuid-Amerika veel dromeriger en experimenteler werk maken. Maar dat blijkt dan wel weer moeilijker te vermarkten.

En al die leuke ontmoetingen. Vaak juist ook buiten de beurs om als je 's avonds lekker!!! zat te eten in een tratoria. Zoals met de Franse Sofie Roze die er met haar moeder en zoontje van 4 maanden wzat te eten.http://www.sophieroze.com/ en een oud-uitgever/senior advisor uit Zweden die al 30 jaar in dat specifieke restaurant komt waar hij ook zijn vrouw 30 jaar geleden had ontmoet...en waarvan ik dus het visitekaartje kwijt ben. Nog maar even heel hard op zoek gaan want dat was wel een waardevol contact.

Zo nu stop ik maar en ga ik die hele grote stapel beurspapieren eens doorspitten en sorteren op inspiratie, nuttig en...???